آتیه / داستان کوتاه / علیرضا ذیحق

  علیرضا ذیحق

آتیه

داستان کوتاه

پای مجسمه ایستاده بود . همسرش مرتب از او عکس می گرفت . تا که زن گفت :

- بسه دیگه . بین این همه عکس یکی دوتاش شاید به درد خور بود .

- ترسم از این است که باز نپسندی . اصولا به هر عکسی که می گیرم ایراد می گیری .

داستان کوتاه " دیواری مشترک " از میترا داور به زبان ترکی / ترجمه : علیرضا ذیحق

 

میترا داور / ترجومه : علیرضا ذیحق

بیر اورتاق دووار

چوخ واختلار  ایسته رم کی بو دووارلار، نازیک بیر پرده کیمی کنارا چکیله و گؤره م  او دووارین دالیندا ، او قیرمیزی پرده لرو پبچیلتی لارین آردیندا نه لر کئچیر.

هر دن گیریش قاپی نین اؤ نونده ،اونو گؤ ره رم . قیزیل ساچلاری وقیرمیزی کاپشئنی له. بوتون محل اهلی اونو تانی ییر.حتتا آلت اوست خییا بان لارین بوتون جاوانلاری. هاراجان هله ایپی ایشلیر وکیملر ده تانیر بیله سین  هله سؤزوم یوخ .

دریا ، او دریا دئییل دی / حکایه / علیرضا ذیحق ( همراه با متن فارسی قصه )

علیرضا ذیحق

دریا او دریا دئییل دی

حیکایه

ایللر سونرا ، یانیندا قدم ویریردیم . آمما فیکره دالیب گیژ کیمی ایدیم .نه دالغالار ساحیلی اؤپوردولر نه ده ساحیل بللی ایدی .یئر چات – چات اولموشدو و آتدیغیم آددیملار دوزا باتیردی . بیر آن بئله منه ائله گلدی کی سو باشیمدان آشاراق گؤزلریم آجیشدی .بیر خیاری ایکی بؤلوب سورتدوم گؤزومه کی سویون شورلوغونو آلسین .سونرا چیمه رک دالدیم  دریانین درین لیک لرینه کی گؤز ایشله دیکجه ماوی لی یی گؤزه دَییردی .

داستان کوتاه " قورخو / هراس " به زبان ترکی همراه با متن فارسی

  علیرضا ذیحق   / قصه"  قورخو / هراس" به زبان ترکی همراه با متن فارسی

قورخو

حکایه

باش دان آیاغا کپه نک ایدی . مین بیر رنگه چالیردی ، عِینَن آری لار کیمی کی آدامین بدنینه قونالار و حتتا گؤزلری ده توتا . بو ایلک تجروبه سی دئییلدی . یای کی اولوردی اورمانلارین کناریندا قدم ووروردی و کپه نک لر تاپیلیردیلار و قونوردولار اونون ووجودونا . ایلک دفعه اؤزونه ده عجیب ایدی حتتا بیله سین وحشت گؤتور موشدو . اونلار کی اونو کپه نک پالتار لا گؤرور دولر و کپه نک لر قاناد چالا – چالا اونو اورمانین اوجالیق لارینا آپاریردیلار ، فیکر ائدیردیلر کی شن لی و عظمت لی بیر روح یئر اوزونده اوچورو و اینانیلماز بیر معنوی حئیرته دالیردیلار .

سبز پری / داستان کوتاه / علیرضا ذیحق

   علیرضا ذیحق

سبز پری

داستان کوتاه

خود خوری می کرد وبیخ زبان اش هیچ شیرین نبود .نگاه اش که لیز می خورد فقط کلمه ها را می دید .کلمه هایی که وصله ی تن اش شده و هیچ کارد تیزی هم آن خا لکوبی ها را نمی توانست کاری بکند. روزی روزگاری جوانی کرده و حرفهایش را به پری ،عوض اینکه تو دفتری ، رو کاغذی یا تنه ی چناری بنویسد ، گفته بود با سوزن و رنگی نقش اش کنند. روسینه و بازوهایش. رنگ سال آبی بود و اما او باز ، سبز می خواست. مرد حکاک غُر زده واما او اعتنایی نکرده بود. گفته بود  : " اصلا به تو چه ؟مظنه را ببربالا."