مقاله ای به زبان ترکی / نقد و بررسی شعرهای حمیده رئیس زاده ( سحر ) / سحرین ماوی لری / علیرضا ذیحق

علیرضا ذیحق

سحر" ین " ماویلر"ی

ادبی تنقید

" ح.ر . سحر " ین  " ماویلر" آدلی شعر مجموعه سی نین 65- نجی ایلده یاییلما خبری ، اولدوز کیمی نه قَدَر سس سیز آخسادا او قَدَر آرتیق پارلادی و آذربایجان ادبیات سماسیندا یئنی بیر آیدین لیق و جانلانما یا چئوریلدی.

تاریخچه ی داستان نویسی به زبان ترکی در آذربایجان / علیرضا ذیحق

علیرضا ذیحق

تاریخچه ی داستان نویسی به زبان ترکی در آذربایجان

 در بررسی ادبیات آذربایجان در سرحد های ایران ( آذربایجان جنوبی) ، ادبیات داستانی به عنوان یک ژانر مستقل ادبی ، از سال 1300 ه.ش آغاز می شود .در 1300 خورشیدی بوده که نخستین نمونه های  مدرن داستانی به زبان ترکی آذربایجانی  در ایران خلق شده و در این میان " عباس پناهی ماکویی " به عنوان یک پیشگام محسوب می شود .  اولین قصه ی وی " پریشان " بوده که آن را در روزنامه" فکر " منتشر کرده است .

جهانی رنج در خنده‌های پنهان ( نگاهی به قصه های رسول پرویزی ) / علیرضا ذیحق

  علیرضا ذیحق

  جهانی رنج در خنده‌های پنهان

نگاهی به قصه های رسول پرویزی

 در ادبیات داستانی ایران، رسول پرویزی (1356- 1298) را بیشتر با کتاب" شلوارهای وصله دار" می شناسند. اثری که چاپ اول آن در سال 1336ه.ش توسط انتشارات امیرکبیر صورت گرفت و پاره‌ای از قصه های طنزآمیز آن با استقبال مواجه شد.

نیمایوشیج و معمای ماندگاری اش / علیرضا ذیحق

علیرضا ذیحق

نیمایوشیج و معمای ماندگاری اش

  " من ابرم . کار ابر، باریدن است ."  

      نیمایوشیج

معمای نیمایوشیج که به توصیف استعاری جلال آل احمد " چشم ما بود " را در چه باید جست ؟ آیا به نو آوری هایش باید بالید و این که از سال 1318 خورشیدی شروع به بنیان کاخی نهاد که با برهم ریختن و شکستن اوزان عروضی درشعر فارسی آغاز کرد و یا که ، به رازی پوشیده در قلب و روح او باید نقب زد ؟

ادبیات و جامعه / یادداشتی ازعلیرضا ذیحق

  علیرضا ذیحق 

ادبیات و جامعه

هنرمند با هنر خویش به بیان عناصری از آگاهی‌های جمعی می‌پردازد و بادیدگاهی منتقدانه در برابر جامعه، هنر مستقلی‌ زاده می‌شود که پیوندی ناگسستنی با زندگی اجتماعی و پیکارهای فردی و جمعی دارد. در هر اثر هنری، جامعه نمودی درخشان دارد و جای پای مؤثر آن از اثر زدودنی نیست.جامعه پیش از اثر و بعد از اثر وجود دارد و در چارچوب اجتماعی- تاریخی‌ای که اثر در آن گسترش یافته و ناقد آن بوده است، قابل بررسی و تحلیل است.