قصه ای به زبان ترکی همراه با متن فارسی / بوز کسمیش کپه نک لر / حکایه / علیرضا ذیحق

 

 

علیرضا ذیحق

بوز کسمیش کپه نک لر

حکایه

حبس دن کی  چیخدی قیچی بیر آز آخساییردی . کیمسه اونو گؤرمک اوچون قاباغینا گلمه میشدی . آناسی اؤلدوک دن سونرا هئچ کسی یوخ ایدی .پاییزین قارلی و سویوق گون لریندن بیری ایدی . تکجه بیر زاد کی اونو حیاتا باغلاییردی جیبی نین دیبینده کی آچارلارایدی . بیر ائوین باغلی قاپی لاری کی او آچارلار ایله آچیلیردی و او ؤزونو صوبانین ایستی سینه بوراخیب هئچ نه یی و کیمسه نی دوشونمه دن گؤزلرینی حَیَطین خزان وورموش آغاجلارینا تیکه جک ایدی . کوچه وخییابان لارین داها د ونن کی لر کیمی دادی قالمامیشدی . دوست تانیش دان خبر یوخ ایدی . قفه خانلار ، پینه چی لر ، خیاط لار و توکان لارین چوخو اولموشدولا یا داوا خانا یا موبایل ساتان توکان لار . قدیم تیکینتی لر ی ییخیب یئرینه اوجا و نئچه مرتبه لی ساختیمان لار دوکتورلار و وکیل لر اوچون دوزه لتمیشدیلر . اونون اوشالیق و جوانلیق خییابان لاری بوسبوتون دَییشیلمیشدی . گئت گلده اولان جماعاتین داها کئچمیش لر کیمی اوزو گولموردی . هامی باش  آشاقی و بوینو قیسیک حالدا ندنسه تله سیر دیلر . بونلار ندن و نه اوچون بئله عجله ائدیردیلربیله سینه عجیب گلیردی . اینسانلار حیات لاری نین لحظه لرینی بیتیرمک اوچون قریبه حالدا عجله ائدیردیلر . یئتیردی کوچه لری نین باشینا . کوچه ده اولان آغاجلاردان خبر یوخ ایدی . آپارتمان لار یوکسه له رک قدیم ائولردن تَکه توک قالمیشدی . آددیم لارینی اِهمال آتاراق یئتیردی ائو لری نین اؤنونه . آچار لاری اَلینده فیرلاتدی . بیرینی سالدی قاپی یا و تاققاتوققونان آچیلدی. اؤزو کیمی کی باشدان آیاقا قار ایدی حَیَط ، کردی و آغاجلاردا قاردا بوغولموشدولار . باشقا بیر آچار سالیب هالین قاپیسینی آچدی . هر بیر شئی اؤز یئرینده ایدی . حتتا آناسی نین بالیشی و دوشکچه سی.  کیمسه سیز لیک بیله سینی اوزوردی.هامی اونو تک قویاراق قورخوردولار اونون اودون دا یانالار . تکجه آناسی اونو گؤرمه یه گلردی و باشقالار هامی سانکی یابانجی ایدیلار . اوفاق و نارین کپه نک لر اوتاق دا دولاشیردیلار و ائو ائشی یین توز تورپاغی گؤستریریردی کی ایللردی کیمسه تمیز لیک اوچون ائوه باخماییب دی . تکجه بیر قوجا خالاسی وار ایدی کی هردن بیر گلیب ائوین گاز ، الکتریک و سو قبیض لر ی نی گؤتوروب اونلاری اؤده ردی . صوبانی یاندیردی و بیر بالیش گؤتوروب اونو سیلکه لی یه رک قویدو باشی نین آلتینا . یولدا گلرکن یئمک یئمیشدی و بیلیردی کی ائوده یئمه یه بیر شئی تاپانمایاجاق . صاباح گرک آلیش وئریشه چیخاراق بوز دولابینی دولدوراردی . صوبا جانینی قیزدیر میشدی ویاریسی چیپلاق قارلی آغاجلارین بوداقلارینا و دونموش یارپاقلارینا گؤز تیکمیشدی . آمما بو نارین کپه نک لر بیله سینی راحات قویموردولار. یانیندا بیر چای فیلاکسی وار ایدی کی یولدا دولدورموشدو و چانتاسیندان بارداغی  چیخاردیب بیر چای تؤکدو. قند قابی آناسی نین دؤشکچه سی نین قاباقیندایدی . ایکی اوچ خورتوم ایچدی وآرامیش ایچره کی اونو تکجه کپه نک لر پوزوردوم مورگوله دی . بیرآن مورگودن آییلدی و گؤردو کپه نک لر چوخالیب لار . قاپی پنجره نی آچدی کی داغیلسین لار . آمما قورتولان دئییلدیلر .اوتاق لارا بیر – بیر باخاراق کپه نک لرین یوروشو گؤزلرینی قارالتدی . باشی آزجا گیجه لدی . دوشونجه سی دونمایا باشلادی . کیتابلاری نین یادینا دوشدو و گئتدی ائوین صاندیخانا سینا * . صاندیخانا نین هاواسی آزقالا بیله سینی بوغوردی . کپه نک لر چوخراق و بوتون گوجلری ایله بیله سینه حمله ائتدیلر . اَلی توخوندو کیتابلارا . آمما کیتابلار کپه نک لر قانادی کیمی بارماقلاری توخونجاق توز کیمی یئره اَلندی لر . الی بوشا گئدیب ییخیلارکن اوزو قویلو دَیدی یئره و هوشدان گئتدی . نارین کپه نک لر سحره جان اونا بیر کفن توخوموشدولارکی سانکی قانادلاری ایله هؤرموشدولر. قوجا خالاسی چلی یین دؤیه – دؤیه اؤزونو ائوه یئتیرمیشدی گؤره او کی قرار ایدی گله ، گلیب چیخمیشدی یا یوخ . قاپی پِنجره نی دایانا دووار گؤردو . گیردی ایچری. بوز کسمیش کپه نک لر یئره سریلمیشدیلر . صاندیخانانی آچیق گؤروب اورایا دیققت له باخدی . بیرینی گؤردو کی کپه نک لر اؤز ووجود لاری لا اونو کَفَنه بوکموشدولر. یئره تؤکولموش چوروین کیتابلارا داکی اونون باشی نین اوستونه تؤکولموشدولربیر نظر سالذی و اؤلموش کپه نک لری اوز گؤزون دن سی ییریب سیلدی.گؤردو اؤزو ایدی . صونوندا بو صاندیخانا اونون گؤرو اولموش دور . نئجه کی جوانلیقینی دا ائله بو صاندیخانا وکیتابلار بادا وئرمیشدی .

---------------------------------

* صاندیخانا = پستو

متن فارسی قصه :

علیرضا ذیحق

پروانه های یخزده

داستان کوتاه

از حبس که در آمد پایش کمی لنگ می زد . کسی به استقبال اش نیامده بود . مادرش که مرده بود دیگر کسی برایش نمانده بود . یکی از روزهایسرد و برفی پاییز بود . تنها چیزی که او را به زندگی پیوند می زد کلیدهای ته جبیب اش بود . درهای بسته ی خانه ای که با آنها باز می شد و او خود را در گرمای بخاری ول می کرد و بی آنکه به کسی یا چیزی فکرکند به درختهای خزان زده ی حیاط خیره می شد . کوچه و خیابان ها حال و هوای دیروز ها را نداشتند . از رفقا و آشنایان خالی بود . کسی سرجایش نمانده بود . قهوه خانه ها ، کفاشی ها ، خیاطی ها و خیلی مغازه های دیگر همه شده بودند یا داروخانه و یا موبایل فروشی و بناهای قدیمی کوبیده شده و پر از ساختمانهای پزشکان و وکلا بود . خیابانِ کودکی ها و جوانی هایش کلی توفیر کرده بود . مردمی که تو رفت و آمد بودند هیچکدام آن حال و هوای بشاش گذشته را نداشتند . همه سر در گریبان فقط شتاب داشتند . حالا کجا و برای چی برایش عجیب می آمد . انسانها برای پایان بردن لحظه های زندگیشان به طوری حیرت آور عجله دا شتند . رسید سر کوچه ی شان . از درختهای توی کوچه خبری نبود . آپارتمانها قد افراشته و از دیروزها تک و توکی خانه به جا بود . با گامهایی که هر لحظه کندترش می کرد رسید در ِ خانه ی شان . کلید هارا تو دستش چرخاند . یکی را انداخت تو قفل و در ، با ترق و تروقی بازشد . مثل خودش که حسابی برفی شده بود حیاط  و کرت و درختان هم غرق برف بود . کلید دیگری را انداخت و در هال را باز کرد .  همه چیز سرجایش بود . حتی تشکچه و بالش مادر . بی کسی آزارش می داد . همه از او گریخته بودند و می ترسیدند تو آتش او بسوزند . فقط مادر بود که به ملاقات اش می آمد و بقیه بیگانه ای بیش نبودند . پروانه های ریزی تو اتاق می گشتند و گرد و غبار در و دیوارها نشان می داد که کسی سالهاست دستی به سر و رویشان نکشیده است . فقط یک خاله ی پیری داشت که هر از چندگاهی می آمد و قبض های آب و برق و گاز را برمی داشت و پرداخت می کرد . این را هم از تلفنی که گاه گداری به خاله اش می زد مطلع شده بود . بخاری را روشن کرد . بالشی را برداشت و تکاند و گذاشت زیر سرش . بین راه غذا خورده بود و می دانست که تو خانه چیزی پیدا نمی شود . فردا باید می رفت خرید و یخچال را پر می کرد . بخاری گرم اش کرده بود و واقعا خیره در شاخ وبرگ درختان نیم برهنه و برفی حیاط داشت . اما این پروانه های ریز اذیت اش می کرد ند. همراه اش یک فلاکس چایی بود که سرراه پر کرده بود و لیوان ته ساک اش را برداشته و  آن را پرکرد . قندان جلوی تشکچه ی مادرش بود . یکی دوجرعه خورد و در آرامشی که فقط پروانه ها آن را بهم می زدند چرت اش گرفت . یک لحظه چرت اش پرید ، پروانه ها زیاد شده بودند . در و پنجره ها را باز کرد که پراکنده شوند. اما تمام شدنی نبودند . به تک تک اتاقها که سر می زد هجوم پروانه ها بد جوری دیدش را تار می کردند . سرش کمی گیج رفت . فکرش داشت منجمد می شد . یاد کتابهایش افتاد و رفت به پستوی خانه . اما پستوی خانه داشت خفه اش می کرد . پروانه ها متراکم تر و پرحجم تر به او حمله آوردند . دستش خورد به کتابها .اما کتابها مثل بالهای پروانه ها که دست بزنی می ریزند، در تماس با انگشتانش ، انگار که آنها را خوره خورده باشد مثل پودر فرو ریختند . تعادل اش را از دست داد و خورد زمین و بیهوش افتاد .  پروانه های ریزتا اول صبح  او را مثل کفنی که با بالهایشان بافته باشند او را در بر گرفتند . خاله ی پیرش عصازنان خود را به خانه رسانده بود تا از اوکه قرار بود تو خانه باشد خبر بگیرد . در و پنجره ها را باز دید . رفت تو . پروانه های یخزده کف اتاق را پوشانده بودند و وقتی پایش به پستو رسید یکی را دید که پروانه ها  سر و صورت و بدن اش را کفن گرفته بودند . نگاهی به کتابهایی که با ورقهای پوسیده  بالا سر اوریخته بودند انداخت و بعد ، پروانه ها که همه مرده بودند را از صورت وی کنار زد . خودش بود . بالأخره این پستوی پرکتاب گورش شده بود . همانطور که جوانی اش راهم ازاو گرفته بود.