ترجمه ی اشعاری از رقیه کبیری ( شاعر آذربایجانی ) / ترجمه : علیرضا ذیحق

 ترجمه ی اشعاری از رقیه کبیری ( شاعر آذربایجانی )

از مجموعه شعر " تب ام را بگیر تبریزم "

 ترجمه : علیرضا ذیحق

رقیه کبیری شاعری است دو زبانه . به ترکی و فارسی می نویسد وذوق و خیالی جوشنده دارد . مجموعه شعری با نام" تب ام را بگیر تبریزم/ آل تبیمی تبریزیم ! " از وی منتشرشده که مثل یک حادثه بر تارک شعر فرود آمده و در خوانش آن ، او را بر قله های خلاقیتی می بینیم که نسیم سبلان را دارد و استواری سهند را . شعر آذربایجان را به یک شکوفایی پیوند می زند که روز گاریست چشم انتظار آن بودیم . خصوصا بعد از مجموعه شعر " ماویلر/ آبی ها " از حمیده رئیس زاده در بین زنان .کتاب " آبی ها"  تبلوری داشت که حتی مجموعه شعرهای بعدی شاعر نیز چنان شکوهی راهرگز تکرار نکرد . اما اکنون رقیه کبیری با نوپردازی های شگرف خود ، ضمن بیان حسی بکر از زنانگی ، زبان شعرش را نیز اعتلا بخشیده و متفاوت تراز پیشینه ی شعری معاصر ، به ساختاری دست یافته که واژگان نیز طرحی نو می پذیرند

نقد ادبی به زبان ترکی / مفتون امینی و عا شیقلی کروان کیتابی / علیرضا ذیحق

مفتون امینی و عا شیقلی کروان کیتابی

       علیرضا ذیحق

دوغما ائله و تورپاقا باغلی لیق ، " مفتون " پوئزیاسی نین جانلی بیر حیصه صی دیر . چاغداش فارس شعری نین اَن اوجا زیروه لرینه یوکسه لن مفتون امینی ، آنا دیلده ایسه نهنگ بیر شاعیر دیر . " عاشیقلی کروان " * پوئه ماسی هله ده موعاصیر آذربایجان ادبیاتی سماسیندا ، ایشیقلی بیر گونش دیر :

گونش دن سونرا آی وار سونرا اولدوز

ایشیلیق ایتمه ین دی ، چوخلی آزلی

شعرهایی از " کروب رضایی " به همراه متن اصلی و ترجمه ی ترکی / مترجم : علیرضا ذیحق

کروب رضایی  / ترجومه : علیرضا ذیحق

آنلاشما

ایشه کی گئدیرَم

دایانیب دؤزه ن

 باشماق لاریمی گئیی رم.

چؤرک صفین دن قُوولماییم دییه رک.

زخم / داستان کوتاه / علیرضا ذیحق

  علیرضا ذیحق

زخم

داستان کوتاه

هنوز آفتاب نزده بود که پدر بزرگ را سوار ماشین کردند . او درست دوسال و سه ماه و هفت روز بود که خواب ندیده بود . زندگی ِ بدون رویا ، رُس ِ او را کشیده بود . روزی چهارده ساعت را بی وقفه می خوابید و اما هیچ رویایی به سراغ اش نمی آمد . دیار و دیّاری در پشت کوهی بود بلند که همچون رنگین کمان به چندین رنگ می زد . پیرزنی نود و یک ساله آنجا بود که عوض دیگران خواب می دید و این به گوش پدر بزرگ رسیده بود . پدر بزرگ ضد و سه سال را شیرین داشت و گوشهایش رفته رفته به رنگ سبز در می آمد . از دور که نگاه می کردی در سفیدی موهایش ، انگار دوپیچک چنگ انداخته بود . از پیچ کوهها و گردنه ها با هول و هراس می گذشتند و به قول شوفر سه ساعت و چهل دقیقه مانده بود تا به آنجا برسند . پدر بزرگ می گفت : " یکی از دلمشغولی های من ، خواب بود و رویاهایی که می دیدم . در واپسین رویایم نیز چناری دیدم که ریشه هایش بیرون از خاک بود و تا تلنگری به آن زدم درخت افتاد و تا خواستم بجنبم ریشه هایش بر دست و پایم پیچیدند و پژواکی به گوش ام آمد که خاک نیز بر سر قهر است . از کهنسالی جان اش بر لب آمده است  . "

پدر بزرگ با دو نتیجه و یک نوه اش در ماشین بود و لوله ی سوند ِ ادرارش را از گردن آویخته بود و تا پر می شد نتیجه هایش آن را خالی می کردند .بعداز آبادی هایی که پشت سر گذاشتند شوفر گفت رسیدیم و سراغ آن پیرزن رویابین را گرفتند . پیرزن طلب سکه های طلا کرد و در مژه بر هم زدنی خواب اورا در ربود و بعد از سیزده ساعت و چهل دقیقه ساکت و آرام بیدار شد . دخترش کول اش کرد و برد مستراح و بعد سفره ای گشوده شد و همه سیر خوردند .سپس پیرزن ، در حالی که دوباره خواب اش می برد خوابالود گفت :

" خرچنگی سرخگونه برشانه هایش مردی را که گوژ ِپشت اش پیدا بود به سوی برکه ای می برد که ریشه های چند درخت در آن شناور بودند . خفاشانی ره گم کرده در هیاهو بودند و تا به غاری در آن نزدیکی می رسیدند واز دیواره هایش می آویختند ، رنگشان از سیاهی به سفیدی می زد .زنی هم بود که گلهای جوانه زده بر سرش را حراج می کرد . اینها همه ی خوابی بود که من دیدم ."

پدر بزرگ که اینها را شنید خزه ی گوشهایش را کند و زمین ریخت و گفت : " باید از اینجا پیش خوابگزار برویم و ببینیم تعبیرش چی می شود . در آبادی ما یکی هست . "

سوار ماشین شده و می رفتند که در کبودی  ِ یک گردنه ، سرازیری جاده آنها را ته دره ای برد وخوردند به یک تک درخت . وقتی خبر مرگ آنها به جز نتیجه ی کوچک پیرمرد به آبادی رسید و به گوش مادر ش خورد ، نذری کرد و موهای بلندژولیده اش را برای بهبودی زخم فرزندش ، از ته زد و پول فروش آن را هدیه ی بقعه ی سبز کرد .

1398